۲.۱.۱ W۳C چیست ؟
کنسرسیوم شبکه جهانی وب (W۳C) یک کنسرسیوم از صنعت بین المللی است که به "هدایت وب به سوی استعدادهای نهان آن" اختصاص داده شده است. توسط تیم برنرز لی ، مخترع وب ، رهبری شده است. در سال ۱۹۹۴ تاسسیس شده است ، W۳C بیش از ۴۵۰ عضو سازمانی دارد که شامل Microsoft ، America Online ( کمپانی مادرNetscape Communications ) ، Apple Computer، Adobe ، Macromedia، Sun Microsystemsو مجموعه ای متنوع از دیگر تولید کنندگان نرم افزار و سخت افزار ، تامین کننده محتوا ، نهادهای علمی و شرکتهای ارتباط از راه دور. کنسرسیوم توسط سه سازمان تحقیقاتی میزبانی میشود : MIT در آمریکا ، INRIA در اروپا و Keio University در ژاپن.
۲.۱.۲ چه کاری انجام میدهد ؟
W۳C خصوصیات آزاد (استانداردهای عملی) را گسترش میدهد تا قابلیت همکاری محصولات مربوط به وب را بهبود بخشد. نظریه های W۳C توسط گروههای کاری شامل اعضای کنسرسیوم و کارشناسان دعوت شده گسترش می یابد. گروههای کاری موافقت عمومی از شرکتهای و سازمانهای درگیرایجاد نرم افزارهایی برای وب هستند را به دست آورند. و پیش نویسهایی عملی و نظریه های پیشنهادی ایجاد کنند. اینها در مرحله بعد به عضویت و مدیریت W۳C برای تصویب رسمی به عنوان نظریه های W۳C فرستاده خواهند شد. اطلاعات اضافی در مورد این فرآیند در وب سایت W۳C قابل دسترسی است.
۲.۱.۳ استانداردهای W۳C چه چیزهایی هستند ؟!
۲.۱.۳.۱ زبان نشانه گذاری ابرمتن HTML ۴.۰
زبان نشانه گذاری ابرمتن (HTML) به صورت گسترده ای در وب برای اضافه کردن ساختار به اسناد متنی استفاده شده است.مرورگرها این اسناد را تفسیر کرده و در شکل مختص هر رسانه به کاربر نمایش میدهند. برای مثال ، مرورگرهای بصری نوعا عنصر strong ( … ) را به عنوان یک متن توپر نمایش میدهند. درحالیکه مرورگرهای تبدیل متن به گفتار باید هنگام تلفظ آن ، متن را با قدرت بیشتری بخوانند.
با کمک شیوه نامه آبشاری (CSS) ، برنامه نویس ممکن است تعیین کند که یک عنصر ساختاری بدون توجه به پیش فرضهای مرورگر چگونه نمایش داده میشود.
۲.۱.۳.۲ زبان نشانه گذاری قابل گسترش XML ۱.۰
زبان نشانه گذاری قابل گسترش (XML) یک زبان نشانه گذاری شبیه HTML است ، اما به جای داشتن یک مجموعه از عناصر واحد و ثابت به شما اجازه میدهد که مجموعه خود را تعین کنید یا از مجموعه های دیگران استفاده کنید. همچنین به شما امکان میدهد که مجموعه های متعددی را با استفاده از XML namespaces در یک سند واحد استفاده کنید.
بعضی از برنامه های XML نظیر XHTML و MathML هم اکنون نظریه های W۳C شده اند. سایرین هنوز به صورت پیش نویسهای کاری W۳C هستند.
استانداردهای شیوه نامه نظیر CSS و XSL انتخابهای گوناگونی عرضه میکنند که یک عنصر XML چگونه نمایش داده شود. پشتیبانی مطابق با استاندارد برای نمایش مستقیم XML در مرورگرها هماهنگ نیست ، بنابراین برای ارایه اطلاعات به انسانها ، HTML (یا XHTML) با یک ظاهر طراحی شده با CSS یکی از راهها است. XML امروزه بیشتر در ارتباطات بین ماشینها ( یا ماشین به ماشین ) استفاده میشود.
XML اصولا به خاطر توانایی اضافه کردن عناصر دلخواه شما و ساختن سیستم ساختاری متعلق به شما انعطاف پذیرتر از HTML است. واین XML را یک فرمت ایده آل برای سازماندهی مقادیر زیاد از داده میسازد. که هم اکنون در بسیاری از بانکهای اطلاعاتی و موتورهای جستجو مورد استفاده قرار گرفته است.
۲.۱.۳.۳ XHTML ۱.۰, ۱.۱, and Modularization
XHTML ۱.۰ یک فرمولبندی تازه از HTML بر پایه XML است. به XHTML ۱.۰ میتوان به عنوان یک گذار ایدیولوژیک از HTML ۴.۰ نگاه کرد که به خاطر تاثیر XML از لحاظ فنی سختگیرانه تر است.
XHTML در مرورگر شما عینا مشابه HTML نمایش داده میشود. اگر هر احتمالی مبنی بر نیاز یا قصد شما به پردازش مجدد محتوا وجود دارد ممکن است ترجیح دهید از XHTML استفاده کنید. به عنوان مثال برای ارسال آن به یک PDA قواعد ترکیب سختگیرانه تر XML پردازش خودکار XHTML را بسیار ساده تر و ارزانتر از HTML معمولی میکند.
از لحاظ ایدیولوژیک XHTML مفاهیم کلی زیر را از HTML به ارث میبرد :
اینکه نمایش و قالب بندی سند باید توسط شیوه نامه از هم جدا شوند.
اینکه اسناد باید قابل دسترسی شده باشد.
اینکه اسناد باید بین المللی شده باشد.
همچنین XHTML ۱.۰ از سه الگوی DTD استفاده میکند : Strict (سختگیرانه) ، Transitional (انتقالی) و Frameset. این الگودر اصل از HTML ۴.۰ پدیدار شد و در HTML ۴.۰.۱ دنبال شد.
بعضی از شیوه های مهم XML در XHTML عبارنند از :
اینکه تمامی انواع سند توسط اعلام DOCTYPE صحیح شناسایی شده هستند.
اینکه ساختار یک سند در حال مطابقتی که حاوی اعلام DOCTYPE است، یک عنصر HTML با یک اعلام XHTML ، یک عنصر head که در برگیرنده عنصر title است و یک عنصر body .
اینکه تمامی عناصر و نامهای ویژگی ها با حروف کوچک نوشته میشوند و اینکه تمامی مقادیر به صورت نقل قول باشند. (درون یک جفت " قرار گیرند)
اینکه تمامی عناصر غیر تهی (p، li و…) به درستی با یک برچسب بسته پایان یافته اند.
اینکه تمام عناصر تهی (br، hr، img و …) به درستی با یک ممیزدنباله پایان یافته اند.
اینکه اسناد در مقابل DTD که اعلام شده تعیین اعتبار گردند.
اگر شما میخواهید که یک سند با XHTML ۱.۱ بنویسید ، میتوانید از دو راه این کار را انجام دهید. اولی استفاده از DTD عمومی XHTML ۱.۱ است. با انجام دادن این ، کار شما به شدت ساخت یافته خواهد شد زیرا در واقع هیچ خاصیت نمایشی در XHTML ۱.۱ وجود ندارد. جدایی ساختار و نمایش در اینجا کامل است. و تمامی کار نمایشی شما در یک شیوه نامه جای میگیرد.
وسیله دیگر برای نوشتن اسناد با XHTML ۱.۱ بهره برداری از XHTML Modularization است. این تفکیک اجزاء آشنای HTML و XHTML (مانند Text ،tables و …) در قطعات مجزا است. شما پس از آن میتوانید DTD متعلق به خودتان را بنویسید و فقط از آن دسته از اجزا که لازم هستند استفاده کنید. این توسعه پذیری عملی است. در اصل به شما، برنامه نویس وب، فرصت تغییر ودلخواه کردن نشانه گذاریتان را میدهد.
The Ruby Annotation یک وسیله خاص برای سر و کار داشتن با تفسیرهای کاراکترهای معین آسیایی است. Ruby در مقابل کاری که با بین المللی سازی انجام شده باشد تنزل میکند.
۲.۱.۳.۴ شیوه نامه آبشاری (CSS)
شیوه نامه آبشاری (CSS) یک طرز کار و مکانیزم برای تغییر ظاهر عناصر HTML یا XML به وسیله اختصاص سبکها و شیوه ها به انواع عناصر ، دسته های خودتعریف از عناصر یا نمونه های شخصی است.
شیوه نامه ها میتوانند برای تعیین بدون تناقض ظاهر تمام یک سایت استفاده شوند. در ادامه مقدمه ای از CSS ، W۳C توصیه کرده است که خصوصیات مختص طرحبندی در HTML به عنوان فاز جداگانه ای خارج شود و با شیوه نامه ها تعویض شود تا یک شبکه جهانی وب ساده تر و ساخت یافته تر ایجاد کنیم.
۲.۱.۳.۵ الگوی شییی سند سطح ۱ (DOM Level ۱)
DOM اجازه میدهد که قدرت کامل و تعاملی یک زبان برنامه نویسی (مانند ECMAScript ، نسخه استاندارد شده جاوا) در یک صفحه وب به کار برده شود. (در ظوابط بزنامه نویسی ، الگوی سییی سند (DOM) سطح ۱ یک رابط کاربردی برنامه نویسی (API) است برای تعامل با صفحات وب) که آن برای زبان برنامه نویسی دسترسی ساده ای به ساختار، محتوا و نمایش یک سند که در زبانهایی مانند HTML و CSS نوشته شده اند محیا میکند.
DOM با پیشرفتهای آینده فناوری سازگار است. و به هر زبان برنامه نویسی اجازه میدهد که با هر زبانی که در یک سند به کار رفته تعامل کند. این استاندارد تنها برنامه نویسی پویای HTML را ساده نمیکند بلکه درد و رنج تطبیق با فناوری های آینده اینترنت را بسیار کمتر میکند.
میکروراییانه